Het persoonlijke verhaal van Kerstin
Ervaringsdeskundige
Hi! Mijn naam is Kerstin Schiffler, 37 jaar en werk nu als ervaringsdeskundige coach. Ik ben opgegroeid in Limburg en woon samen met gezin in Den Haag. Jarenlang heb ik geworsteld met een negatief zelfbeeld, onzekerheid, de gedachte dat ik niet goed genoeg was en uiteindelijk met een eetstoornis. Het was een (onnodig) lange weg om te komen waar ik nu sta, maar het was het zo waard!
Vanuit deze ervaringen, maar ook mijn professionele achtergrond als (jeugd)hulpverlener, ben ik als ervaringsdeskundige coach gestart met Buro Vie. Om nu andere meiden en vrouwen te begeleiden in hun proces naar zelfliefde, het echt blij te zijn met jezelf, waardoor je leven zoveel leuker wordt. Als ervaringsdeskundige weet ik hoe je je voelt en wil ik je laten weten dat het echt anders kan!
Daarnaast ben ik moeder van een dochter van 3 jaar en een zoontje van 1 jaar, ben ik een ochtendmens en mag je altijd wakker maken voor pure chocoladepepernoten. In mijn vrije tijd lees ik graag 'feelgood - met - happy - end' boeken, ben ik een echte 'coffeelover' en geniet ik van een harde sportsessie. Ook ben ik geen ster in de keuken, kan ik chaotisch zijn en ben ik Kerstaholic (ja, ik luister in oktober al kerstliedjes. Guilty.)
Mijn professionele achtergrond
Voordat ik in 2017 startte met Buro Vie, heb ik jarenlang als maatschappelijk werker gewerkt met met jongeren & gezinnen, slachtoffers van huiselijk geweld en tienermoeders. In de hulpverlening heb ik veel kansen gekregen om mezelf te ontwikkelen. Zo ben ik gespecialiseerd in faalangst, weerbaarheid en perfectionisme en ben ik gecertificeerd Coach Practitioner en Counselor.
Omdat ik mijn professie wilde verdiepen, heb ik in 2021 de opleiding tot Integratief counselor coach afgerond bij de Nederlandse Academie voor Psychotherapie en recent de opleiding tot trainer Geweldloos Verzet en Verbindend Gezag afgerond. Kijk gerust op mijn LinkedIn pagina voor mijn professionele achtergrond.
Buro Vie; ervaringsdeskundig en persoonlijk
Met Buro Vie help ik mensen die vastlopen omdat ze een beperkt of verkeerd beeld van zichzelf hebben, waardoor ze eigenlijk niet het leven leven waar ze nu echt gelukkig van worden. Dit kan zich op verschillende manieren uiten. In gevoelens van onzekerheid, faalangst of minderwaardigheid, kritische & negatieve gedachten over jezelf en het leven, wat weer gevolgen heeft voor je werk/studie, relaties met anderen of je welzijn. Daardoor ontstaat vaak de welbekende, negatieve, ‘zie je nu wel’ spiraal; doordat je je aandacht richt op datgene wat niet goed gaat, bevestig je jezelf negatief en kom je terecht in een hardnekkig patroon waar je niet blij van wordt. Ik geloof en weet uit ervaring dat je hier vanaf kunt komen.
Ik help je om dit patroon te doorbreken, waardoor jij weer plezier en geluk ervaart in jou leven! Vanuit vrijheid, zelfacceptatie en zelfvertrouwen. Je ontdekt waar jouw kracht zit, wat voor jou belangrijk is en hoe je hier invulling in kunt geven. Zodat jij het leven leidt wat jij wilt, wat goed is voor jou en waar jij je goed bij voelt. Want dit is mogelijk, voor iedereen, dus ook voor jou! En dat is wat ik je gun.
Mijn verhaal
‘Nog een paar kilo eraf en dan is het echt goed'
Op mijn 20e heb ik een eetstoornis ontwikkeld, iets wat ik op dat moment totaal niet zo zag. Het afvallen begon vrij onschuldig, na een zomer vol feestjes en drankjes. Ik besloot om gezonder te gaan eten, minder chocolade en meer te sporten. Dit ging goed, al snel viel ik een aantal kilo af en was ik weer op het gewicht wat ik altijd had. Het ging zo goed, dat ik besloot mijn streefgewicht naar beneden bij te stellen en dit was het begin van de spiraal naar beneden.
Ik werd steeds strenger voor mezelf; nog minder eten, nog meer sporten en de lijst met verboden voedingsmiddelen werd steeds langer en langer. Ook het gewicht stelde ik steeds bij, in de hoop dan wel blij te zijn met wat ik zag. Maar het gelukkige gevoel, als ik het streefgewicht had bereikt, bleef uit. Het was nooit goed genoeg! Voor ik het wist zat ik vast in een eetstoornis web waar ik niet meer zelf uitkwam. Ik skipte lessen, familiebezoekjes, afspraken met vriendinnen en zei belangrijke afspraken af omdat ik per se wilde (lees: moest) sporten. Iedere dag stond ik extra vroeg op om buikspieroefeningen te doen of te wandelen. Ik had een hele strakke dagplanning en als die maar even afweek raakte ik volledig in paniek.
Ik voelde me machteloos, alleen en was bang, heel erg bang. Want ik wilde absoluut niet aankomen of meer eten. Toch ben ik, na een confronterend gesprek met mijn ouders en met aanmoediging van vrienden naar de huisarts gegaan. Bij de huisarts kreeg ik het label Anorexia Nervosa en binnen 10 minuten stond ik buiten met een verwijsbrief voor de eetstoorniskliniek.
In het ziekenhuis werd ik tijdens de intake en diverse checks geconfronteerd met de ernst van de ziekte. Ik kreeg een mega wake-up call en realiseerde me dat het echt heel slecht met me zou aflopen als ik nu niets zou doen aan mijn gezondheid. Ik heb toen heel bewust voor herstel en het leven gekozen, nog niet wetende hoe intens dit proces zou zijn.
Ik kreeg ambulante begeleiding, wat in hield dat ik een aantal keer per week richting de kliniek in Maastricht ging voor sessies met mijn psycholoog en psychomotorisch therapeut. Al snel merkte ik dat het niet klikte met de eerste psycholoog, waardoor ik veel moeite had om me open te stellen. We zaten niet op één lijn en dat was merkbaar; zij had in eerste instantie vooral aandacht voor mijn eetpatroon en sporten en dat was geen match.
Niet alleen omdat aankomen natuurlijk het allerlaatste was wat ik wilde, maar vooral omdat ik mijn verhaal wilde vertellen. Ik had besloten om voor hulp te gaan en wilde na al die tijd zwijgen in eenzaamheid ook eens kunnen praten over wat me dwarszat, over mijn gevoelens en angsten. Ik wilde mijn hart luchten en dat ging niet.
Ik sloot me af, begon afspraken af te zeggen en ging in de weerstand. Zo ging ik extra sporten en minder eten, waardoor ik dus terugviel in mijn eetstoornis. Omdat ik vrij snel realiseerde dat ik mezelf hiermee had en niet de psycholoog, ben ik het gesprek aan gegaan en ben toen geswitcht van psycholoog. Dit is ook het moment geweest dat ik dacht, op moment dat ik mijn studie heb afgerond en ik helemaal hersteld ben van de eetstoornis, ga ik het anders doen.
"De klik binnen een intensief herstelproces is zo belangrijk. Evenals het oog hebben voor de mens. Het gaat niet alleen om het gewicht of de eetstoornis. Achter de eetstoornis zit een mens met een eigen verhaal, gevoelens en gedachten en daar past in mijn ogen geen standaard protocol op." Kerstin | Eigenaar Buro Vie
Van Anorexia naar Boulimia
Gelukkig ging het bij de nieuwe psycholoog beter. Bij hem kon ik mezelf zijn, mijn verhaal delen en durfde ik uitdagingen aan te gaan. Bij hem boekte ik vooruitgang, in het begin babystapjes die uiteindelijk leiden tot grote sprongen in mijn herstel. Dit omdat hij echt naar mij luisterde en mij zag als mens, waardoor ik open durfde te zijn.
Dacht ik.
Het aankomen stop nooit!
Mijn psycholoog bleef in mij geloven, wist me elke keer weer gerust te stellen en met zijn steun en aanmoediging durfde ik stappen te zetten. Het was heel eng, maar ik durfde uitdagingen aan te gaan, want ondanks mijn diepste angsten (‘help het aankomen stopt nooit’ en ‘ik word een tientonner’) werd het me al vrij snel duidelijk dat er geen andere weg was dan erdoorheen gaan.
Of ik het nu wilde of niet. Als ik een normaal leven wilde leiden zonder eetstoornis, moest ik door deze fase heen. Dan moest ik voor mijn gevoel de controle loslaten en vertrouwen op het onbekende. En hell yeah, dat was eng. Heeeeel erg eng!
Ook begon ik mijn eetstoornis te begrijpen. Ik snapte waarom de eetstoornis in mijn leven was gekomen, begreep de functie ervan en realiseerde me dat de eetstoornis het eigenlijk goed met me voor had (alleen niet zo handig) Zo leerde ik om anders naar de eetstoornis te kijken, het was niet meer mijn vijand (ook niet mijn beste vriend) Maar hij was er en dat was oké.
Ik heb gewerkt aan de basis, de reden waarom de eetstoornis in mijn leven kwam om op een gezonde manier om te gaan met datgene wat ten grondslag lag van mijn eetstoornis. Maar ook aan mijn onzekerheden en zelfbeeld, het was hard werken maar zo waard. Ik werd steeds sterker, kreeg steeds meer zelfvertrouwen, begon mezelf te zien zoals ik echt was en kon steeds beter omgaan met de emoties en gevoelens die ten grondslag lagen. Daardoor had ik de eetstoornis steeds minder nodig en verdween deze naar de achtergrond.
En na goed en wel vijf (bijna zes) jaar therapie nam ik afscheid van mijn behandelaren. Ik was hersteld van de eetstoornis en kon weer op eigen benen staan...
En...dan begint het leven echt. Toen stond ik er opeens alleen voor, wat toch wel heel erg spannend was. Kan ik het wel, zo zonder hulp? Wat is normaal? Houd ik het wel vol? Wat als er een tegenslag is? Allemaal vragen die voorbij komen, maar stap voor stap kreeg ik meer vertrouwen in mezelf en voelde ik me sterker.
"De eetstoornis heeft je in het verleden geholpen (of helpt je nog steeds) om met bepaalde gevoelens of thema's om te gaan. Ik onderzoek met jou wat de functie is van jouw eetstoornis en wat de eetstoornis van jou wil. Met deze informatie en het onderliggende thema gaan wij aan de slag, zodat jij dit achter je kan laten en zonder deze ballast je leven kan leven." Kerstin | Eigenaar Buro Vie
Van overleven naar leven
En ja, het is gelukt. Met vallen en opstaan ben ik ben hersteld van de eetstoornis en ondertussen leef ik al jarenlang mijn leven vanuit vrijheid, rust, vertrouwen en op mijn manier waar ik blij van wordt. Eten is een onderdeel van het leven, net zoals wassen, tandenpoetsen en boodschappen doen. Oftewel, ik ben niet meer de hele tijd met eten of bewegen bezig. Ik eet wat ik wil, waar ik zin in heb en daar geniet ik van. Schuldgevoel?
Dat is er niet meer. Oké, alleen als ik de reep chocolade opeet en niets meer overlaat voor mijn man, terwijl ik dat wel had beloofd;-) Maar ik bekritiseer mijn lichaam niet meer, in tegendeel ik voel me dankbaar voor mijn lichaam. Ik tel geen calorieën of stappen meer, ik vergelijk mezelf niet meer en sport omdat ik het leuk vind en ik me er goed door voel. En heb ik geen zin? Dan ga ik niet.
Regie over mijn gedachten, gevoelens en mijn leven.
En ja, ik voel me echt nog wel eens onzeker over mezelf, gestrest of niet lekker in mijn vel. En dat is oké. Die gevoelens mogen er zijn en want die horen bij het leven. Ik duw ze niet meer weg en sta erbij stil. Waar het om gaat (en wat ik jou ook leer in de coaching) is hoe ga je om met die nare, niet fijne gevoelens? Wat vertellen ze je, wat heb je eigenlijk nodig en hoe zorg je goed voor jezelf. Het leven is goed genoeg en ik ben blij met mezelf en mijn leven.
Door zoveel innerlijk werk ben ik me heel bewust van mezelf, heb ik mijn patronen en valkuilen heel scherp, waardoor ik mezelf gemakkelijk kan bijsturen als het nodig is. En dat is zo fijn, want die zelfkennis en bewustzijn maakt het leven zoveel gemakkelijker, rustiger en fijner. En dat is wat ik jou ook leer!
Het klinkt als een cliché, maar iedere dag voel ik me dankbaar. Dankbaar dat mijn lichaam gezond is, na alles wat ik haar heb aangedaan. Dankbaar voor de mensen om me heen, het leven en de kansen die ik heb gekregen. Maar vooral dankbaar dat ik nu mag meelopen in de levens van anderen en hen mag helpen groeien.
En nu jij!
Dit was mijn verhaal. Ik ben heel benieuwd wat mijn verhaal met je doet. Herken je jezelf in het verhaal (of bepaalde stukken)? Of herken je iemand anders? Voel je vrij om het me te laten weten. Wat ik je in ieder geval wil meegeven, blijf er niet langer alleen mee rondlopen, echt niet doen. Ja, ik weet hoe spannend het is om de stap te zetten, maar ik weet ook wat het je kan opleveren en het hoeft echt niet zolang te duren zoals bij mij. Ik help je graag, op een manier die bij jou past en waar jij je goed bij voelt. Wil je meer weten of gewoon eens je gedachten delen, mail gerust. Binnen 5 werkdagen mail ik je terug. En als je nog twijfelt, lees hier de ervaringen van anderen die het net zo spannend vonden als jij en ik.
PS. herken je iemand anders in mijn verhaal, laat het diegene lezen. Diegene zal je later dankbaar zijn!
