Het persoonlijke verhaal van Kerstin
Hi! Ik ben Kerstin Schiffler en zoals je al hebt gelezen ben ik opgegroeid in Limburg en woon ik nu in Den Haag. Naast ochtendmens en hardloop fan, geniet ik van de zee, ben ik geen ster in de keuken en ben ik Kerstaholic (ja, ik luister in oktober al kerstliedjes. Guilty)
Voordat ik startte met Buro Vie, heb ik jarenlang in de hulpverlening gewerkt met jongeren & gezinnen, slachtoffers van huiselijk geweld en tienermoeders. In de tussentijd ben ik mezelf blijven ontwikkelen en ben ik o.a. gecertificeerd coach practitioner en gespecialiseerd in faalangst, weerbaarheid en perfectionisme. Aangezien ik nooit ben uitgeleerd (en jou graag nog beter wil helpen) volg ik nu de opleiding tot Integratief Psychotherapeut bij de Nederlandse Academie voor Psychotherapie. Kijk gerust op mijn LinkedIn pagina voor mijn professionele achtergrond.
Met Buro Vie help ik mensen die een beperkt of verkeerd beeld van zichzelf hebben, waardoor ze eigenlijk niet het leven leven waar ze echt gelukkig van worden. Dit kan zich op verschillende manieren uiten. In gevoelens van onzekerheid, frustratie of ontevredenheid, maar ook in schaamte over wie je bent, wat je doet of hoe je uitziet. Enorme kritische, negatieve gedachten over jezelf, overtuigingen als 'ik ben niet goed genoeg', 'ze vinden me vast stom' of 'ik kan ook niets', waardoor je je bijvoorbeeld terugtrekt, veel behoefte hebt aan bevestiging, ongezonde eet- of beweegpatronen ontwikkeld of enorm streng voor jezelf wordt. Het gevolg is vaak de welbekende, negatieve, ‘zie je nu wel’ spiraal; doordat je je aandacht richt op datgene wat niet goed gaat, bevestig je jezelf negatief wat je zelfbeeld niet ten goede komt en kom je terecht in een hardnekkig patroon.
En ik help je om dit patroon te doorbreken, waardoor jij je vrij en tevreden voelt, jezelf waardeert en accepteert, blij bent met wie je bent, vertrouwen ervaart in wie je bent en wat je doet, onafhankelijk bent van de mening van anderen, ontspanning, plezier en geluk ervaart en vooral jouw leven leidt. Het leven wat jij wilt, wat goed is voor jou en waar jij je goed bij voelt.
Op mijn 20e heb ik de eetstoornis Anorexia ontwikkeld. Dit begon vrij onschuldig met het besluit om gezonder te leven; ik ging gezonder en minder chocolade eten en meer te sporten. Dit ging goed, snel viel ik af en was ik op het gewicht wat ik voor ogen had. Even was ik trots op mezelf, maar het echte gelukkige gevoel bleef uit. Dus besloot ik om mijn streefgewicht bij te stellen en nog een beetje af te vallen, want dan was het echt perfect.
Helaas gebeurde dit nooit, nooit was ik tevreden en het kon altijd beter. Ik werd steeds strenger voor mezelf; nog minder eten, nog meer sporten, thuis extra bewegen en de lijst met verboden voedingsmiddelen werd steeds langer en langer. Voor ik het wist was het einde zoek en zat ik vast in een web waar ik niet meer zelf uitkwam.
Ik spijbelde van school om te kunnen sporten, familiebezoekjes ging ik uit de weg want daar werd ongezond gegeten en ik zei met gemak belangrijke afspraken af als het niet paste in mijn eet- of sportplanning. Alles draaide om sporten en eten, ik had een hele strakke dagplanning die begon met beweging en eindigde met beweging. En als die dagplanning maar even afweek, raakte ik volledig in paniek en gestresst.
Ik trok me steeds meer terug, vermeed vrienden en andere sociale activiteiten. Enerzijds omdat ik er de energie niet meer voor had en anderzijds omdat ze zich steeds meer met me bemoeiden. Iets wat ik heel vervelend vond, lange tijd kon ik hen overtuigen dat het goed met me ging. Ik loog steeds vaker, maar het werd steeds moeilijker om hen te overtuigen dat er niets aan de hand was.
Ik voelde me machteloos, alleen en was bang, want ik wilde ABSOLUUT niet aankomen of meer eten. Toch ben ik met aanmoediging van mijn ouders en vrienden naar de huisarts gegaan. Bij de huisarts kreeg ik het label Anorexia Nervosa en binnen 10 minuten stond ik buiten met een verwijsbrief voor de eetstoorniskliniek.
Ik kreeg ambulante begeleiding. Dit hield in dat ik een aantal keer per week richting de kliniek in Maastricht ging voor sessies met mijn psycholoog en psychomotorisch therapeut. Al snel merkte ik dat de klik met de eerste psycholoog niet zo goed was, waardoor ik veel moeite had om me open te stellen. We zaten niet op één lijn en dat was merkbaar; zij had in eerste instantie vooral aandacht voor mijn eten en sporten en dat was geen match.
Niet alleen omdat bijkomen natuurlijk het allerlaatste was wat ik wilde, maar vooral omdat ik mijn verhaal wilde vertellen. Ik had besloten om voor hulp te gaan en wilde na al die tijd zwijgen in eenzaamheid ook eens kunnen praten over wat me dwarszat, mijn gevoelens en angsten delen. Mijn hart luchten en dat ging niet.
"De klik binnen een intensief herstelproces is zo belangrijk. Evenals het oog hebben voor de mens. Het gaat niet alleen om het gewicht of de eetstoornis. Achter de eetstoornis zit een mens met een eigen verhaal, gevoelens en gedachten en daar past in mijn ogen geen standaard protocol op." Kerstin | Eigenaar Buro Vie
Van Anorexia naar Boulimia
Gelukkig ging het bij de nieuwe psycholoog beter. Bij hem kon ik mijn verhaal kwijt, durfde ik uitdagingen aan te gaan en boekte ik vooruitgang. Dit omdat hij echt naar mij luisterde en mij zag als mens, daardoor durfde ik open te zijn.
Dacht ik.
Het aankomen stop nooit!
Mijn psycholoog bleef in mij geloven en met zijn steun en aanmoediging durfde ik stappen te zetten. Ik durfde de uitdagingen aan te gaan, want ondanks mijn diepste angsten (‘help het aankomen stopt nooit’ en ‘ik word een tientonner’) werd het me al vrij snel duidelijk dat er geen andere weg was dan erdoorheen gaan.
Of ik het nu wilde of niet.
Dus ging ik ervoor, wat overigens niet zo gemakkelijk was zoals het hier staat. De fase van het aankomen in gewicht, het veranderen van mijn lichaam en weer voelen van emoties vond ik de lastigste en meest heftige fase in het hele proces.
Ook begon ik mijn eetstoornis te begrijpen. Ik snapte waarom hij in mijn leven was gekomen, begreep zijn functie en realiseerde me dat hij het eigenlijk heel goed met me voor had. Ik kon anders naar de eetstoornis kijken, hij was niet meer mijn vijand (ook niet mijn beste vriend) Maar hij was er en dat was oke.
Ik heb gewerkt aan de basis, de reden waarom de eetstoornis in mijn leven kwam om op een gezonde manier om te gaan met datgene wat ten grondslag lag van mijn eetstoornis. Daardoor had ik de eetstoornis steeds minder nodig en kon ik hem loslaten.
En na goed en wel vijf (bijna zes) jaar therapie nam ik afscheid van mijn behandelaren. Ik was genezen en hersteld van de eetstoornis
En...dan begint het leven echt. Toen stond ik er opeens alleen voor. En kan ik het wel, zo zonder hulp? Wat is normaal? Houd ik het wel vol? Zeker toen ook nog eens mijn toenmalige relatie uitging en mijn grote steun wegviel, was het wel even heel erg eng en spannend.
"De eetstoornis heeft je in het verleden geholpen (of helpt je nog steeds) om met bepaalde gevoelens of thema's om te gaan. Ik onderzoek met jou wat de functie is van jouw eetstoornis en wat de eetstoornis van jou wil. Met deze informatie en het onderliggende thema gaan wij aan de slag, zodat jij dit achter je kan laten en zonder deze ballast je leven kan leven." Kerstin | Eigenaar Buro Vie
Van overleven naar leven
En ja, I did it! Ik ben hersteld en ondertussen leef ik al jarenlang mijn leven vanuit vrijheid, vertrouwen en op mijn manier waar ik blij van wordt. Zonder met eten bezig te zijn. Ik eet wat ik wil, waar ik zin in heb en daar geniet ik van. Schuldgevoel? Dat is er niet meer. Oké, alleen als ik de zak m&m's leegeet en niets meer overlaat voor mijn vriend terwijl ik dat wel had beloofd;-) Maar ik bekritiseer mijn lichaam NIET meer, ik tel geen calorieën meer en sport omdat ik het leuk vind en ik me er goed door voel. Heb ik geen zin? Dan ga ik niet.
Regie over mijn gedachten, gevoelens en mijn leven.
En ja, ik voel me echt nog wel eens onzeker over mezelf, gestresst of niet lekker in mijn vel. En dat is oké. Die gevoelens mogen er zijn en want die horen bij het leven. Ik duw ze niet meer weg en sta erbij stil. Waar het om gaat (en wat ik jou ook leer in de coaching) is hoe ga je om met die nare, niet fijne gevoelens? Wat vertellen ze je, wat heb je eigenlijk nodig en hoe zorg je goed voor jezelf.
Door zoveel innerlijk werk ben ik me heel bewust van mezelf, heb ik mijn patronen en valkuilen heel scherp, waardoor ik mezelf gemakkelijk kan bijsturen als het nodig is. En dat is zo fijn, want die zelfkennis en bewustzijn maakt het leven zoveel gemakkelijker, rustiger en fijner. En dat gun ik jou ook.
Iedere dag voel ik me dankbaar. Dankbaar dat mijn lichaam gezond is. Dankbaar voor de mensen om me heen. Dankbaar voor de kansen en dankbaar dat ik nu mag meelopen in de levens van anderen en hen mag helpen groeien.
En nu jij!
Ik ben benieuwd wat mijn verhaal met je doet. Ben je geraakt door mijn verhaal, omdat het lijkt alsof dit over jezelf gaat? Herken je bepaalde stukken? Laat het me weten. Blijf er niet langer alleen mee rondlopen, dat hoeft niet! Ja, ik weet hoe spannend het is om de stap te zetten, maar bedenk eens wat het je kan opleveren? Hoe je leven kan veranderen? Stap voor stap help ik je hier heel graag bij, op jouw tempo en op een manier die bij jou past. Vul onderstaand formulier in en binnen 3 werkdagen hoor je van mij.
En als je nog twijfelt, lees hier de ervaringen van anderen die het net zo spannend vonden als jij.. En ik. En nu jij!
PS. herken je iemand anders in mijn verhaal, laat het diegene lezen. Diegene zal je later dankbaar zijn!
