Steeds vaker zie ik bij meiden die stoeien met een eetstoornis een enorme bewegingsdrang. Dit verschilt van een x aantal kilometer per dag lopen, tot buikspieroefeningen op de meest gekke plekken of sportschool bezoeken van meerdere uren per dag. Op moment dat ze het niet doen ontstaat kortsluiting, paniek en de angst om bij te komen. Niet gaan is dan eigenlijk geen optie, ookal zegt het lichaam stop! 

Van lui op de bank tot uren in de sportschool
Die extreme bewegingsdrang is mij niet vreemd. De meeste mensen die me langer kennen weten dat ik vroeger echt niet sportief was. Integendeel: de uitspraak ‘liever lui dan moe’ was op mijn lijf geschreven.

Totdat ik besloot om gezonder te gaan leven, oftewel geen koekjes, gezonder eten en meer bewegen. Dus sloot ik een abonnement af bij de sportschool en ging ik braaf twee keer per week sporten. Al vrij snel zag ik dat mijn besluit effect had; ik viel af. Aangezien het resultaat sneller kwam dan ik verwachte, besloot ik meer te gaan sporten en al snel werd sporten een obsessie.

Roofbouw plegen op mijn lichaam
Uiteindelijk stond ik iedere dag in de sportschool, soms meerdere keren per dag. Ik skipte daarvoor lessen op school, zei afspraken af en stond extra vroeg op om toch te gaan sporten. Ondertussen had ik een vast schema wat ik dag in dag uit afdraaide, het was allang niet meer zinvol. Integendeel, wat ik deed was gevaarlijk; ondanks dat mijn lichaam zorgwekkende signalen af gaf, ging ik stug door. 

Controle, controle, controle
Ondanks al mijn fysieke klachten, vermoeidheid en mijn verzwakte lichaam, moest ik sporten. No matter what. Het bezoekje aan de sportschool was een verplicht nummertje geworden, want plezier had ik er allang niet meer aan. Als ik niet kon gaan raakte ik in paniek, want ik moest calorieën verbranden anders zou ik bijkomen.
Deze extreme drang naar bewegen was voor mij een vorm van controle. Controle over mijn lichaam, controle over mijn leven en controle over mijn emoties. Later, tijdens de gesprekken met mijn psycholoog kwam ik erachter waarom ik deze controle nodig had en heb ik kunnen werken aan datgene waar het écht over ging.


Waar gaat het echt om?
Dat is waar ik de meiden die bij mij komen mee help. Ik vertel niet wat je wel of niet moet doen. Nee, wat ik doe is samen met jou onderzoeken wat de functie van het sporten of bewegen is. Wat biedt het jou? Wat maakt dat jij moet sporten van jezelf? Wat gebeurd er als je niet gaat? Zomaar vragen die voorbij kunnen komen tijdens de coaching en die je gaan helpen om je gedachten en je sportgedrag stap voor stap te veranderen. 


Van dwang naar plezier
Ja, echt. Het kan; sporten omdat het leuk is, zonder dat je moet van jezelf.  Want dat is precies wat ik nu doe; ik sport met plezier en omdat ik het zelf wil. Ik had overigens nooit gedacht dat ik sporten zo leuk zou gaan vinden. Maar het is echt zo, nu biedt het ontspanning, ontlading en rust. En als ik geen zin heb? Dan ga ik niet. Zonder. Schuldgevoel. 


En wat betekent sporten voor jou? Sport jij omdat je het WILT of omdat je MOET van jezelf?

Liefs,

Kerstin 

 

P.s. heb je naar aanleiding van dit blog vragen of zorgen? Of wil je graag je (sport)gedrag veranderen, maar weet je niet goed waar je moet beginnen? Ik weet hoe lastig en spannend het is om de eerste stap naar hulp te zetten en welke gedachten je daarbij kunt hebben. Niets is gek of vreemd voor mij,  dus voel je vrij om contact met me op te nemen en ik denk graag met je mee.